Olga woont in de bergen van Kreta.

Zij woont daar samen met haar man Dimitri en haar schoonmoeder Apollonia. Olga en Dimitri hebben geen kinderen, ze zijn allebei geboren in het zelfde dorp en ook daar opgegroeid, werden verliefd toen ze achttien jaar waren. Vanzelfsprekend zijn ze getrouwd, ook vanzelfsprekend woont de moeder van Dimitri die weduwe is bij hun in huis. Apollonia is nu 10 jaar weduwe en zij is in het zwart gekleed. Dimitri is haar enige zoon.

Olga en Dimitri zijn ongeveer 40 jaar en runnen een wegrestaurantje. Daarbij hoedt Olga ganzen. Tegenover het restaurantje aan de andere kant van de weg stroomt een bergrivier. Daar zijn ook de ganzen, die lopen op de weg, zijn tam en je kunt met ze op de foto.

Zoals zoveel Grieken voorzien Olga en Dimitri zelf in hun onderhoud met het familiebedrijfje.

Elk jaar gaan mijn man en ik koffie drinken bij Olga, in het bijzonder bij Olga want Dimitri zien we niet zo veel. Apollonia holt wat heen en weer en roept zo nu en dan wat. De allereerste keer dat wij bij Olga kwamen was heel toevallig, een mooie stopplaats tijdens de autotocht. Olga liet trots haar ganzen zien en riep ze naar haar toe om te tonen dat ze tam waren.

De ganzen zijn eigenlijk de attractie van het restaurantje en de mooie bergrivier zeker ook. Elke dag stopt er een toeristenbus en wordt er bij Olga koffie gedronken en een broodje gegeten.

Toen wij aankwamen zag ik haar al lopen. Ze had nog een dikke trui aan, een rok tot op haar kuiten, gebreide sokken met sandalen, het was begin mei dus nog koud in de bergen van Kreta. Olga is een stevige vrouw om te zien met een open gezicht, bruine ogen. Haar haar was geverfd, zwart en opgestoken met een kammetje erin. En…ze had een nieuw gebitje, met een gouden tandje. Vorig jaar waren haar voortanden getrokken, maar dat was nu netjes opgevuld.

Olga zwaaide toen ze ons zag en kwam naar ons tafeltje gelopen, een uitgebreide begroeting volgde met zoenen wederzijds. Ze ging direct koffie zetten, filterkoffie zei ze, dat was nieuw dit jaar: echte filterkoffie. Ze lachte haar tanden bloot, vorig jaar hield ze steeds haar hand voor haar mond.

Ze kwam terug met de koffie, karafje water en de broodjes die we hadden besteld, een eenvoudig broodje met ham en kaas, een wit broodje, bruin brood had ze niet. De koffie was aan de sterke kant maar met liefde gezet. Het broodje was klef geworden door het plastiek wat er om heen zat.

Olga was dit jaar anders, niet zo vrolijk. Toen deed ze haar beklag, ik vroeg hoe het met haar ging en met de zaken van het restaurantje. Ze vertelde dat ze de zaak wilde uitbreiden met meer gerechten en een echte menukaart, wat luxer ook, dat kon ze best aan vertelde ze. En dan gans op het menu en eend ook. Dat was haar specialiteit. En dat op de kaart: Bon Apetite en het restaurant heette dan ook Bon Apetite

Ze keek even om zich heen: ik zag aan de overkant van de weg Dimitri langs schieten met een kratje tomaten. Hij liep wat gebogen en sjokte wat. Apollonia stond in de deuropening van het restaurant en riep met schelle stem wat naar Dimitri, hij versnelde zijn pas. Dimitri was altijd een beetje schuw.

Olga vervolgde haar verhaal. Ze had woorden met haar schoonmoeder, die wilde de zaak niet uitbreiden, wilde geen risico’s nemen want het was al crisis en stel je voor dat het niet goed zou gaan. Dimitri liep als een hondje achter zijn moeder aan dat was altijd zo geweest vertelde Olga in gebroken Duits en een beetje Engels. Ze had gedacht dat ze Dimitri wel kon veranderen maar dat was niet zo, Apollonia was de baas.

Nu was ze boos, ook verdrietig en praatte aan een stuk door. Wij bestelden nog maar een broodje en een glaasje witte wijn. Toen we na een uurtje opstapten liep ik even het restaurant binnen om gedag te zeggen,

Olga, Dimitri en Apollonia zaten aan de lunch, met een glaasje wijn erbij. Er werd gelachen, gekletst en wat meegezongen met Griekse muziek die aanstond op een CD speler.

Bye Bye Olga Tot volgend jaar en ik hoop voor jou dat het je lukt.

Houd de moed erin. Dat het heel druk mag worden in je restaurantje. Wij komen in ieder geval terug, niet zozeer voor de koffie maar voor jou: Olga.

Yamas, Olga, Yamas.