Ik zat aan de keukentafel de krant te lezen, maandagmorgen 10 uur.
Daarvoor had ik al een meneer en een mevrouw door de straat zien lopen en gedacht :die bellen zo wel even aan. Ik heb er een neus voor.
En ja daar ging de bel.
Vroeger deed ik niet altijd zo aardig maar tegenwoordig kan ik er heel goed mee omgaan. Ik ben  rustig en vriendelijk en voor dat ik het weet zijn ze meestal al vertrokken naar de volgende deur. Nu ging het weer anders.
Ik deed de deur open en er stond een Indische mevrouw en een wat gezette blanke man voor mij. De vrouw nam het woord. Ze sprak niet zo goed Nederlands  maar ik kon haar wel verstaan. De vrouw stond vooraan en de man achter haar. Zij had een blauwe  rare regenjas aan ,blauwe sportschoen en een lichtblauw regenhoedje op haar zwarte krullen  en een vriendelijk gezicht , dat weer wel. De man droeg een trenchcoat die strak om zijn buik zat en een zilverkleurige bril  op een bol gezicht. De vrouw zei, o wat heeft u daar een prachtig beeld staan, zeker een souvenir uit Thailand ? Bent u daar op vakantie geweest ?, ze sprak met een lange s. Ik weet niet wat ze dacht ze toen ze de enorme Boedha  zag staan in de gang.
Dit Boedha  beeld is zo 1.50 hoog , goud en glitter met een vredige uitstraling. Zijn  rechterhand is opgeheven met de handpalm open,  alsof hij zegt: rustig maar, rustig maar. Ik zei:  nee mevrouw deze Boedha  hebben we in Nederland gekocht.  Nog erger natuurlijk, niks geen souvenir  uit Thailand dacht  ze, maar ook nog eentje overtuigend in de leer. Ik zag het aan haar gezicht dat ze dacht, wegwezen hier!
Ze gaf me snel een folder en zei: wilt u dit eens door lezen? De man achter haar lachte wat en zei: ja Thailand ,Thailand. En ik zei ja hoor dat zal ik zeker doen.
Ze was opgelucht  toen ik rustig de deur sloot. Ik denk niet dat ze nog eens terug komen.