Op mijn 13e jaar zette ik voor het eerst een schaar in een lap stof. Ik had naailes op de Mulo van juffrouw Den Hartog. Zij had een knot op het hoofd en daar heb ik toen ik achter haar stond  wel eens een paar kopspeldjes ingestoken dat stond wel vrolijk in de knot.
De juf was het prototype van een naailerares: beetje saai en streng was zij en zeer keurig gekleed. Ongehuwd en ze kwam altijd met haar Daf, een autootje, naar de school gereden. Wij als scholieren verdachten haar van een stille romance met de leraar Duits dhr. Nijhoff omdat ze in de koffiepauze gesprekjes voerden, voor ons was dat voldoende stof om er over te kletsen en te fantaseren. Ik denk nu dat zij zelf niet op de hoogte waren van hun geheime romance.
Juf had ons de opdracht gegeven een lapje stof te kopen van katoen en daar een nachthemd van te naaien. Ik had slechte ervaringen met handwerken. Op de lagere school had ik ook hand werk les en zou ik een mutsje breien van rood katoen met vier kleine breinaalden, zoals je een sok breit met vier naalden. Met zweethanden rommelde ik maar wat aan, het mislukte en het werd een vies rood hoopje katoen.
Daarna een pannenlap haken voor de school tentoonstelling. Met wit katoen en een blauwe rand, in de vorm van een jurkje. Toen de pannenlap klaar was werd hij mee naar huis genomen om gewassen te worden. Mijn moeder waste de pannenlap en droogde die bij de kolenkachel. Ze hing de lap tegen de kachel hij werd droog en schoon maar er zat een verbrande bruine rand aan de lap.
Op de school tentoonstelling stond er een bordje met mijn naam op de tafel waar alle handwerkjes van het afgelopen jaar lagen. Bij mijn naam lag NIETS het was LEEG. Ik zie het nog zo voor me: mijn naam op een klein wit stukje papier. Het maakte destijds niet echt indruk op mij. Mijn moeder vond het wel vervelend. Dit was dus op de lagere school.
Later op de Mulo werd ik toch weer geacht iets te maken tijdens naailes bij juf den Hartog. Er was een patroon daar werd de stof op gelegd en uiteindelijk werd er geknipt. Toen ik de schaar in de stof zette had ik het gevoel dat ik iets fout deed.  Met de uitgeknipte stof liep ik naar de juf ze keek en zei: kijk Sara je hebt er de zijpaden afgeknipt d.w.z. dat je nachthemd nu te klein is. Mijn gevoel had me niet bedrogen, ik had een foutje gemaakt.
Daarna zei ze vriendelijk, maar het is niet zo erg want het is een wijd model dus je past het vast nog wel. Opluchting: de lap wit met blauwe stipjes in elkaar genaaid tot een soort nachthemd en natuurlijk nooit gedragen. Het was een raar ding.
Vele malen heb ik dingen moeten naaien waar ik het nut niet van in zag: wat moet je als 10 jarig kind met een gehaakte pannenlap? En een gebreid rood mutsje?
Als dertienjarige met een nachthemd? OK dat kan er nog mee door als het hemd ook lukt en er ook op lijkt.  Na het nachthemd de opdracht een babypakje te naaien. Samen met mijn moeder kocht ik een lapje witte wafeltjeskatoen, dat had de juf gezegd witte wafeltjeskatoen.
Maar waarom zou ik een babypakje naaien? Ik had geen baby en wilde ook geen baby. Het patroontje werd getekend en het pakje werd geknipt. Het laatste wat ik me er van kan herinneren is dat het met een rode draad werd geregen, verder weet ik het niet meer. Het was ineens verdwenen. De juf snapte het ook niet ze gaf het op en zei: ga jij maar timmeren bij de jongens,  ze dacht dat wordt niks met dit kind.
Daar heeft ze zich toch aardig in vergist. Nu na bijna 50 jaar later heb ik toch een nachthemd genaaid.  Echt leuk is het geworden.  Een goede vriendin helpt me wat en zij let op de zijnaden dat ik die er deze keer wel aan knip zodat het niet te klein wordt.  De vriendin kan n.l. naaien en heeft met mij een engelengeduld.  Zij snapt dat ik het niet snap. Dan legt ze het nog een keertje uit en dan nog een keertje als de mouw bv op de plaats zit van de halsopening zegt ze vriendelijk: nee Sara dat past zo niet .Soms is ze een beetje streng , dan moet ik een beleg maken voor de binnenkant want dan schijnt het niet door, het nachthemd.
Het is al heel lang een wens van mij een zomernachthemd van katoen met een kanten rand aan de bovenkant. Heerlijk voor de warme nachten en de ochtenden met een kopje koffie in de zon in mijn lange nachthemd. Dat heb ik me zo voorgesteld.
Wensen moet je niet uitstellen, ook een klein wensje zoals een nachthemd  niet, maar gewoon doen. Ik hou erg van nachthemden en daarna begin ik aan een jurk!