Afgelopen vakantie maakten we weer een ritje in de bergen met ons huur autootje op weg naar Olga en haar wegrestaurant. Ik verheugde me erop om Olga te zien en natuurlijk wilde ik haar nieuwe vers gezette koffie te proeven.

In ons laatste telefooncontact had ze aan het eind van het gesprek verteld dat ze groot nieuws had. De koffie inderdaad en ja een broodbakmachine voor Apollonia en nog veel meer nieuws, we moesten echt langskomen.  Olga kan wel eens een beetje doordrammen maar ik vind het altijd leuk om haar weer te zien.

Toen we de parkeerplaats opreden zagen we geen Olga maar haar man. Dimitri liep voor de ganzen een dansje te doen en de ganzen waggelden hem achterna. Dimitri lachte en zwaaide naar ons. We stapten uit en liepen voor het restaurant langs de open deur.

Een stralende Apollonia riep vanuit het restaurant: Kalimera en brotchens brotchens,  ze lachte haar tandeloze mond bloot. Ze was broodjes aan het bakken op haar nieuwe oventje, goedgehumeurd en erg vriendelijk tot mijn verbazing. De vorige vakantie zat ze wat te mokken en te roepen naar Dimitri die dan wat schuw heen en weer liep. Ik keek om me heen of ik Olga zag want zij was altijd de eerste die naar ons toekwam om ons te begroeten. Waar is Olga,? Vroeg ik aan Dimitri.

Eerst koffie zei hij vastberaden en riep met luide stem naar Apollonia om koffie en broodjes te brengen, ook raki erbij riep hij haar na. Het was in de ochtend 11 uur dat is voor een Nederlander erg vroeg om aan de raki te gaan. Hij gebaarde ons te gaan zitten en trommelde wat met zijn vingers op de tafel. Apollonia serveerde de koffie en de broodjes die heerlijk roken, ze was trots en lachte van oor toot oor.

Na haar begroet te hebben en de broodjes en koffie geprezen, zaten Dimitri en wij aan het tafeltje op het terras aan de rivier in de bergen van Kreta. De zon scheen, de ganzen liepen gakkend heen en weer te bedelen naar het brood. Ik keek eens even goed naar Dimitri en zag een andere man dan de vorige keer. Hij zat rechtop en had een zelfverzekerde blik in zijn ogen. Van de schuwe man zag ik niet zo veel meer. Ook zijn houding naar zijn moeder was veranderd, hij was niet onderdanig, maar vol zelfvertrouwen.

Dimitri begon te vertellen: Olga was er niet ze was een paar dagen naar haar moeder, die was ziek en lag in het ziekenhuis in Athene. Niet heel ernstig maar toch was er wel hulp nodig. Olga was vanaf Chania met de boot naar Athene gegaan zo ongeveer anderhalf uur varen. We have a liftte problems.Dimitri sprak tot mijn verbazing redelijk Engels, beter dan Olga. Ik heb veel te vertellen zei hij. Er was iets naars gebeurd maar nu was alles weer goed, heel goed eigenlijk, veel beter zelfs.

Hij had Olga een klap gegeven, een draai om haar oren. Hij was zo boos geworden eerst op zijn moeder en toen op Olga. Ja, het was zomaar gebeurd. Zijn moeder liep hem steeds te commanderen en Olga deed dat ook. Olga en zijn moeder zochten ruzie over de ganzenlevertjes die Olga stiekem op de kaart had gezet en toen kon hij zich niet meer beheersen.

Het ging om de macht zei Dimitri. Ze waren alle drie erg geschrokken van de klap. Olga en Apollonia hadden gehuild en hij had voor het eerst in zijn getrouwde leven op de zolder geslapen, alleen, en dat een week volgehouden.

Mijn man en ik luisterden vol aandacht terwijl Dimitri de glaasjes raki nog maar eens vol schonk, naar Apollonia  riep en nog wat koffie bestelde. Apollonia rende opgewekt heen en weer.   Ik vroeg: hebben jullie nu hulp om hier met iemand over te praten? Ik dacht zelf aan een psycholoog, dat zijn we zo gewend in Nederland.

Nee, zei Dimitri wij hebben hier geen psychologen, wij zijn naar de priester gegaan. Veel Grieken zijn Grieks Orthodox van geloof en zeer religieus. De priester is een raadsman bij problemen in deze kleine dorpsgemeenschap. Die had gezegd dat Dimitri de man in dit gezin was en ook de leiding mocht nemen, dat was goed zo, een keertje slaan kon wel maar niet vaker dat deed de priester zelf thuis ook niet, slaan is nooit goed maar wel praten met elkaar.

Olga moest toch wat beter luisteren naar haar man en minder dominant zijn. Dimitri zijn moeder was beslist niet de baas had de priester gezegd. Dat had hij allemaal gezegd vertelde Dimitri met een blij gezicht. Dimitri moest ook meer aanpakken, flink zijn had de preister gezegd. Hij moest niet zo onderdanig zijn.

Ook hadden ze gesproken over het grote verdriet van Olga dat er geen kinderen waren gekomen, ze zich snel verveelde, een doel wilde in haar leven en het restaurant wilde uitbreiden. Na het gesprek waren ze allemaal verdrietig geweest, ook opgelucht dat was wel bijzonder dat ze opgelucht waren. Ze begrepen elkaar nu wat beter.

Een ieder had zijn eigen verhaal mogen doen. Dimitri nam de leiding van het kleine groepje. Dat ging in het begin nog wel eens mis want Dimitri was ook wel een beetje gemakkelijk geworden met deze dominante vrouwen naast zich, maar hij leerde snel. En de vrouwen accepteerden zijn gezag. Ze spraken nu meer met elkaar en verdeelden de taken. Olga en hij hadden zich verzoend en een jong hondje genomen wat ook in huis mocht en niet buiten aan de ketting in het hok. Het hondje was van Olga.

Wij namen afscheid van Dimitri en Apollonia,  zij had nog wat broodjes ingepakt voor  onderweg. Dimitri gaf mijn man nog snel een flesje Raki en klopjes op de schouder als mannen onder elkaar. Apollonia gaf mij een zoen Ik zei nog doe je de groeten aan Olga en ook een zoen voor Olga.  We waren stil toen we terug reden naar de stad.

Yamas!  Dimitri, Olga en Apollonia! Jullie komen er wel samen!

We komen weer terug volgend jaar. Voor jullie komen we terug. En ook en klein beetje voor de Raki natuurlijk.