Ze opende de houten balkondeuren, het volle licht stroomde naar binnen. De zee schitterde in de verte, het werd een warme dag. De koffie liep door op een oude filter die ze op een kopje had gezet. Er was geen koffiezetapparaat in het appartement, maar zo had ze elke ochtend verse koffie. Snel schoot ze in haar badpak sloeg een handdoek om zich heen. Ze dronk de koffie heet op. Haar man sliep nog, ze maakte niet al te veel geluid, trok de deur zacht achter zich dicht. Haar slippers kletterden op de gang toen ze richting het zwembad liep. Er was nog niemand. Vanaf het zwembadtrapje liet ze zich langzaam in het water glijden, even was het koud. Daarna een fris gevoel wat haar lichaam opnam, rustig trok ze haar banen. In de verte hoorde ze hem al, het miauwen elke ochtend. Hij had honger en was alleen. Ze liep terug naar het appartement ,kleedde zich aan, maakte het kattenvoer aan met water en een flesje vers water erbij. Richting vuilnisbakken lopend werd het miauwen luider. Hij hoorde haar aankomen, herkende het geluid van haar slippers en haar stem toen ze hem riep. Ze ging zitten op de rand van de stoep naast de vuilnisbak, deed het eten in een bakje. Een kommetje met vers water ernaast. Heel voorzichtig kwam hij dichterbij, zijn angst overwinnend om te kunnen eten. Hij at snel, schrokte het eten naar binnen. Ze aaide hem zacht over zijn rug. Hij at door, liep niet blazend meer achteruit zoals de eerste dagen als ze hem aanraakte. Tot vanavond, Kattie, zei ze. Terug in haar appartement pakte ze haar laptop en begon te schrijven Het verhaal van Remi zijn leven was geboren. Wil je meer weten over Remi en hoe het met hem gaat? Lees dan vooral de verhalen.